Pożyczyłem miernik temperatury barwowej światła Minolta Color Meter IIIF i zmierzyłem światło mocnych, bo 85W świetlówek Photographic Studio Lamp, które mają być tanim źródłem światła ciągłego dla fotografii studyjnej. Producent informuje na opakowaniach świetlówek, że dają mocne światło o temperaturze barwowej 5500K, co jest wartością standardową dla oświetlenia studyjnego. Pomiar przyrządem Minolta Color Meter IIIF dał jednak inny wynik: 6880K, a więc temperaturę barwową aż o 1380K wyższą, a zatem światło znacznie chłodniejsze od białego. Po założeniu na softbox powłoki rozpraszającej światło, Minolta pokazała 6580K, a więc o 1080K więcej niż być powinno. Nie wiem czy te informacje komuś się przydadzą, ale skoro miałem możliwość dokonania pomiarów, to je podaję. I jeszcze jedno: napisałem „powłoki” zamiast tkaniny, bo to choć na tkaninę wygląda tkaniną nie jest, jest od nowości pozagniatane i nie daje się wypracować. Taki wyrób, Made in China, świetlówki także chińskie.
aamroczek 
Ewentualnie ciekawe czy każda z osobna ta świetlówka ma tę samą temperaturę czy są między nimi duże rozbieżności?
Poza tym w świetlówkach ta temperatura chyba się zmienia po pewnym okresie świecenia (w miarę jak się one wypalają)?
Te świetlówki, których temperaturę barwową światła mierzyłem, są świeże, nie świeciły dłużej niż kilka godzin, może 5, może 6 – a mają żywotność kilka tysięcy godzin, wg producenta. Mierzyłem kilka razy włączone 5 jednocześnie, wynik ten sam. Jutro znów będę mógł pomierzyć. to to zrobię i zobaczymy co Minolta Color Meter IIIF pokaże.
Ewentualnie też można sfotografować przy okazji „białą kartę” i zobaczyć co pokaże Photoshop (wówczas też powinien pokazać tą samą wartość) i porównać wskazania kolorymetru i programu.
a) Nie wierzę, by jakakolwiek świetlówka czy inny LED dawała światło o widmie NAPRAWDĘ ciągłym – jest ono co najwyżej mniej poszatkowane niż inne -bo taka jest natura tzw. zimnych źródeł światła. b) Temperatura barwy jest dobrze zdefiniowana tylko dla źródeł o widmie rzeczywiście ciągłym, tj. termicznych (Słońce, żarówka, ognisko, świeca itd.) – w przypadku pozostałych można mówić najwyżej o analogii, tj. o zbliżonym odcieniu światła – tak, jak to widzi oko. Mądrzy ludzie nazywają to metameryzmem. c) Miernik temperatury barwy porównuje ze sobą poziom oświetlenia w trzech barwach podstawowych – R,G,B – i z tego wyciąga wniosek o aktualnej temperaturze barwy. Jeśli widmo jest nieciągłe, pewnych składowych może po prostu brakować – np. tych, które powinien zarejestrować miernik – i wtedy ów głupieje, dając wskazania całkiem nierzeczywiste. Podobnie może zgłupieć czujnik cyfrowy w aparacie, który także pracuje w określonych zakresach RGB, a nie w całym widmie. Słynny problem zielonej poświaty jarzeniówek, której oko nie widzi.d) Sytuację można jeszcze pogorszyć przysłaniając lampę czymkolwiek, co nie jest absolutnie neutralne kolorystycznie, a właściwie nigdy nie jest, jak by się producent takiego dyfuzora nie starał. Tyle wykładu – mam nadzieję, że pomogło ;-). Żeby sobie uzmysłowić, jak zawodne jest postrzeganie koloru w świetle nieciągłym, wystarczy założyć „masowe” (w każdym sensie) okulary przeciwsłoneczne, które na ogół drastycznie fałszują kolor – pewne barwy „wyciągają”, inne gaszą. Także z podobnych powodów należy unikać oświetlania dzieł sztuki (a więc i fotografii) czymkolwiek innym niż światło dzienne lub żarowe – im bliżej 5500 K, tym lepiej. Więcej na ten temat w moim (przepraszam, że znowu się reklamuję!) „Kalejdoskopie fotografii”. 🙂
Naprawdę identyczną jasność a także skład widmowy może dać tylko źródło światła zasilane prądem stałym. żarówki też pulsują światłem z częstotliwością prądu przemiennego w sieci. A teraz: zakładam, że taki przyrząd jak Minolta podaje informacje użyteczne fotografującym. Minolta pozwala mierzyć światło „ciągłe” i błyskowe. Być może mierzy to na dwa sposoby: krótko światło błyskowe, i w jakim nieco dłuższym czasie światło ciągłe, żeby uśrednić pomiar. Może tak, może nie, nie mam o tym pojęcia. Mam natomiast nadzieję, że jeszcze w tym roku będę mógł fotografować w laboratorium w świetle błyskowym lamp studyjnych. Cieszę się, że ten wpis z lampami wywołał dyskusję i oby częściej dochodziło do wymiany poglądów. A „kalejdoskop fotografii” polecam, bo jest tam zgromadzona ogromnie duża liczba użytecznych informacji.
P.S. Jarzeniówki danej firmy o identycznie podanych parametrach powinny być w zasadzie identyczne, ale oczywiście nigdy nie są – decyduje o tym parę czynników, m. in. wahania w składzie luminoforu. Charakterystyka widma zmienia się z czasem, m. in z powodu osadzania się na ściankach bańki substancji rozpylonych z elektrod. To samo dotyczy zresztą także żarówek i palników lamp błyskowych. Lepiej sprawdzają się tu LED-y, które jednak z upływem czasu świecą coraz słabiej. Jeśli lampa zawiera kompozycję LED-ów o różnych barwach, które wspólnie mają imitować światło białe, a niektóre z nich starzeją się szybciej niż inne, kolor światła się zmienia.