Dawniej, kiedy często jeździłem do Krakowa, mijałem w pośpiechu Radom i ani mi do głowy nie przyszło, żeby wjechać w miasto i zobaczyć jak wygląda. Zatrzymywałem się po drodze w Kielcach, Chęcinach, Szydłowcu, w Jędrzejowie, ale w Radomiu nigdy. Teraz, za namową żony, pojechałem zobaczyć wystawę malarstwa Jacka Malczewskiego. Zobaczyliśmy miasto, które nas oczarowało.
Tak zadbanej i pięknej ulicy jak ul. Stefana Żeromskiego w Radomiu dawno nie widziałem. Wszędzie kwiaty, mnogość miejsc dla odpoczynku (i pustych koszy na śmiecie), wystarczająca ilość miejsc dla samochodów, wiele odnowionych budynków a nowe wpisują się udatnie w starą architekturę.
Zbiór obrazów na wystawie pn. “Jacek Malczewski 1854-1929″ jest interesujący, ale zarówno ich ekspozycja, jak i prezentacja dzieł w Galerii Malarstwa Polskiego, przedstawione są w kłopotliwy do oglądania sposób. Szkoda.
Malczewski miał wyjątkowe upodobanie w portretowaniu samego siebie, skorzystałem z tego pomysłu.. Tak to, proszę ja Was, wyglądałem w tym jedynym w życiu momencie…
90-lecia istnienia Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu uświetnione zostało prezentacją imponującej rozmaitości muzealnych zbiorów.
Zbiór porcelany z zakładów w Ćmielowie szczególnie interesował panie.
Różnorodność eksponatów dawała okazję do zrobienia interesującej foty na pamiątkę.
Znalazłem także coś dla zaspokojenia swojej pasji: miejsce w którym mogłem wykorzystać technikę HDR. W korytarzu, oświetlonym w wyjątkowo kontrastowy sposób, zrobiłem 3 zdjęcia w serii, a program SNS-HDR Pro wykonał resztę.
Muzeum im. Jacka Malczewskiego było głównym celem wyjazdu do Radomia. Drugim chęć zobaczenia, ukończonego po wielu latach budowy, kościoła p.w. Matki Bożej Królowej Świata, w opinii Stowarzyszenia Architektów Polskich wyjątkowo interesującego zarówno pod względem architektonicznym jak i konstrukcyjnym. Poszliśmy więc szukać świątyni a, po drodze zobaczyliśmy pomnik upamiętniający śp. prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego i Marii Kaczyńskiej.
W przyległym do ulicy Żeromskiego parku pomnik Jana Kochanowskiego skusił malców do wspinaczki, a mnie do zrobienia im zdjęcia.
A tu fontanna z brodzikiem dla dzieci i miejsce do odpoczynku dla starszych na skośnym dachu niemałego sklepu.
Taki pomysł na zabudowę wolnej przestrzeni w mieście wart jest uwagi.
Tak oto prezentuje się nowa radomska świątynia pw. Matki Bożej Królowej Świata (ul Grzybowska, na osiedlu “Nad Potokiem”). Kościół zaprojektowany został przez arch. Wojciecha Gęsiaka. W 1984 r. wmurowano kamień węgielny, a pierwszą mszę św. odprawiono w 1999 r.
Wnętrze świątyni ukończone zostało dopiero dwa lata temu. Fotografowałem przez szybę, stąd taki niedoważony kadr.
Nie samym zwiedzaniem i fotografowaniem człowiek żyje, w takiej oto rustykalnej restauracyjce zjadłem ziemniaki z prawdziwym ZSIADŁYM MLEKIEM – obecnie to rarytas, dawniej najczęstszy obiad w lecie. Ale to było dawniej, kiedy chleb pachniał chlebem, kiełbasa kiełbasą, a bułka z masłem to było coś…
aamroczek 
Radom? Czy tam aby nie rządzą PiSiory?… Zdjęcia, jak zawsze, nieskazitelne (już nawet gratulować nie wypada!), a co się tyczy Malczewskiego, skoro lubisz (ja nie), to trzeba było jednak wpaść do Sopotu, bo akurat w PGS przez całe lato wisi olbrzymia wystawa polskiego malarstwa z kolekcji lwowskiej (zagrabionej przez Sowietów, Ukraińcy też nie kwapią się oddać) i samego Malczewskiego jest kilkanaście obrazów, wśrod wielu, wielu innych, na ogół przednich. Ale nie chciałeś, to teraz żałuj…
Nie wiem kto rządzi Radomiem, ale jestem nim oczarowany. Wiem natomiast kto rządzi Warszawą i jestem tymi rządami, delikatnie się wyrażając, zdegustowany. Co do Malczewskiego to nie jest sprawa lubi, nie lubi, kocha, nie kocha a może zdradza itp., ale chęć zobaczenia oryginałów, bo reprodukcje są tylko reprodukcjami. A jak przy zdjęciu mojej łysiny napisałem, podchwyciłem pomysł Malczewskiego i się sportretowałem… Co do wpadania do Sopotu, kusiłeś, dziękuję, ale myśmy byli z wnukami na wakacjach i im poświęciliśmy cały czas. Z Karwii do Sopotu to co prawda żabi skok, ale jedzie się, a właściwie stoi w korkach, przez 2 godziny, żeby dojechać do miejsca z którego można wreszcie ruszyć. Co do bolszewików, to mają oddać jeszcze to, co zrabowali w 1920 roku gdy grabili na potęgę. Nawet się do zwrotu skradzionych dzieł sztuki zobowiązali, ale się dotychczas nie wywiązali. Z galerią lwowską to samo, tyle, że się nie zobowiązywali, a Ukraińcy uważają, że nie oni ukradli tylko im po Sowieckim Unionie zostało to i mają, a tak w ogóle to możemy im naskoczyć…A Ciebie pozdrawiam.
P.S. Aha – a w PGS-ie ekspozycje są przeważnie bezbłędne, a i same pomieszczenia oraz oświetlenie godne uwagi. Może kiedyś skorzystasz?
Już wielokrotnie korzystałem – może Ci kiedyś coś podeślę… Fakt, że fotografuje się tam dość łatwo i efektownie. A tego, co Ukraińcy dostali w prezencie od wujka Stalina (cała Galicja wschodnia!), to im już pewnie nie odbierzemy, szczególnie szablą, co nie oznacza, że nic nam nie są winni! Co do PiSiorów, jeśli dobrze zarządzają Radomiem, to im chwała, ale i tak ich jakoś, k…, nie lubię. Nie, żebym szczególnie sympatyzował z Waszą panią prezydent, ale myślę, że cała ta obecna heca to prywatna zemsta i polityczna hucpa, wiadomo, czyja. No, ale to już nie o fotografii…
Domyślam się, że w referendum nie weźmiesz udziału. Gdybyś mieszkał w Warszawie miałbyś swoje zdanie na ten temat. Ale tu zajmujemy się fotografią więc na tym koniec.
Nie tylko Ukraina jest nam winna zwrot dzieł sztuki, Rosja także, te zagrabione podczas najazdu na Polskę w 1920 r., do czego zobowiązali się w Traktacie Ryskim, i podczas „wyzwalania” w II wojnie światowej. Grabili co się dało, z „Ziem Odzyskanych” wywozili całe zakłady przemysłowe, nawet urządzenia kolejowe wywieźli. A od czasu do czasu jakieś miast spalili, po „wyzwoleniu”. Czterej pancerni i pies o tym nie opowiadają.